Salut !
Je m'appelle Sandra, j'ai 14 ans. J'habite a Rzeszów. J'aime le sport :
la natation
le foot
le volley-ball
J' aime beaucoup ecouter de la musique et j'adore les animaux.

Izunia Kucharzyk

Je m'appelle Izunia. J'ai 14 ans. J'adore la danse. J'aime le vert et le bleu. Je deteste lire des livres mais j'aime regarder la danse a la tele. J'ai deux les chats et un chien.

Sabinka Berkowicz

Salut!
Je m'appelle Sabina, j'ai 14 ans et j'habite a Matysówka. J'aime les animaux. J'ai 3 chats, 1 chien,  des poissons et le cochon d'Inde qui s'appelle Guinée :)

Paulina Burak

Salut !

Je m'appelle Paulina , j'ai 14 ans. J'habite a Terliczka.

J' aime beaucoup faire des gateaux, sortir avec mes amies et dormir.

Warsztaty

Dzisiaj nasza ekipa "Comeniusa" wzięła udział w zajęciach warsztatowych prowadzonych przez naszą Panią Pedagog mgr Barbarę Król na temat ZDROWEGO ŻYCIA.

Była burza mózgów, mówiliśmy o tym, co jest nam potrzebne i niezbędne do tego, aby żyć zdrowo i być szczęśliwym. Nie zabrakło takich haseł, jak: miłość, przyjaźń, wolność, zdrowie. Oczywiście niektórym fantazja i bujna wyobraźnia podpowiadały wiele innych skojarzeń, ale te pominiemy.

W grupach rysowaliśmy również drogi życia, w którym napotykamy wiele przeszkód takich, jak np. uzależnienia od alkoholu, narkotyków, sięganie po środki pobudzające czy inne. To doskonale łączy się z tematem dopingu w sporcie oraz zdrowym trybem życia wśród sportowców.

Dziękujemy Pani Basi za poświęcony nam czas :-)

Dominika Kojder

Salut!
Je m'appelle Dominika, j'ai 14 ans et j'habite a Dębów. J'adore la danse. C'est ma passion. J'aime ecouter de la musique. Mon groupe favori est MUSE. Je suis folle de Twilight ;). J'adore mes folles amies.
Et....j'adore me perdre dans la foret :)

Światowy Kodeks Antydopingowy

                                              Światowy Kodeks Antydopingowy
Światowy Kodeks Antydopingowy - dokument określający zasady walki z dopingiem w rozgrywkach sportowych. Został zaakceptowany i przyjęty do stosowania 5 marca 2003 roku, podczas Światowej Konferencji Antydopingowej w Kopenhadze. W tym samym dniu Kodeks został podpisany przez członków Rady Fundacyjnej Światowej Agencji Antydopingowej (WADA), stając się prawnie obowiązującym dokumentem antydopingowym w środowisku sportowym.
Opracowanie Kodeksu trwało dwa lata, a w proces ten zaangażowanych było wiele instytucji środowisk sportowych. Zastąpił on obowiązujący do tej pory Kodeks Antydopingowy Ruchu Olimpijskiego.

• Poziom 1 - KODEKS - podstawowy dokument zawierający następujące elementy:
• definicja dopingu,
• organizacja walki z dopingiem,
• zasady przestrzegania przepisów antydopingowych,
• rola i odpowiedzialność uczestników działalności sportowej,
• zasady współpracy, edukacji i wykonywania badań naukowych,
• zasady przeprowadzania kontroli antydopingowej.

• Poziom 2 - STANDARDY MIĘDZYNARODOWE
• lista zabronionych substancji i metod,
• zasady przeprowadzania kontroli antydopingowej,
• standardy akredytacji laboratoriów,
• procedury analityczne próbek antydopingowych,
• standardy dla edukacji i badań naukowych.

• Poziom 3 - MODELE
• szczegółowe, "modelowe" rozwiązania oparte na przepisach Kodeksu Antydopingowego.

Dwie pierwsze części mają moc prawną, natomiast trzecia część zawiera przykłady dobrych rozwiązań z możliwością ich stosowania.

Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%9Awiatowy_Kodeks_Antydopingowy
Opracowały: Sabcia  i spółka

Komisja do zwalczania dopingu w sporcie

Komisja do Zwalczania Dopingu w Sporcie

Ustawą o kulturze fizycznej z dnia 3 czerwca 1984 r. zabroniono stosowania w sporcie środków farmakologicznych i innych substancji dopingowych. W dniu 16 listopada 1989 r. minister Spraw Zagranicznych Rządu Rzeczypospolitej Polskiej podpisał Konwencję Antydopingową Rady Europy. Konwencję tę 3 lipca 1990 r. ratyfikował Prezydent RP. Konwencja jest kompleksową, międzynarodową umową, której celem jest zwalczanie stosowania niedozwolonych środków i metod przez sportowców. Podpisanie i ratyfikowanie konwencji oznacza, że władze Rzeczypospolitej Polskiej przyjęły na siebie odpowiedzialność za zwalczania dopingu w naszym kraju.

Tworząc system antydopingowy w Polsce, w 1988 r. powołano Komisję Antydopingową, działającą w latach 1991 -1993 pod nazwą Rada do Zwalczania Dopingu      w Sporcie, która ostatecznie w 1993 r. przemianowano na Komisję do Zwalczania Dopingu    w Sporcie.

Komisja do Zwalczania Dopingu w Sporcie jest organizacją odpowiedzialną za planowanie i realizację programu antydopingowego w Polsce. Komisja jest jednostka budżetową nadzorowaną i finansowaną przez Ministerstwo Sportu i Turystyki. Komisja do Zwalczania Dopingu w Sporcie składa się z Plenum Komisji, Prezydium Komisji, Biura Komisji, Zespołu Planowania Badań i Oceny Wyników Próbek Biologicznych oraz Komitetu TUE.

Zawodnik jest dla nas zawsze najważniejszy. Nasze starania i ciężka praca ukierunkowane są na osiągnięcie równej rywalizacji sportowej. Walczymy o to, żeby wszyscy zawodnicy byli przeświadczeni, iż sukces można osiągnąć jedynie dzięki ciężkiej pracy i własnemu talentowi, gdzie ciężka praca to 95 % a talent 5%. Droga na skróty zawsze wiąże się z porażką. Warto odpowiedzieć sobie na pytanie, czy osiągnięcie medalu za wszelką cenę w świadomości, że osiągnęło się go w sposób nieuczciwy wobec swojego organizmu, swoich bliskich i ludzi którzy podziwiają osiągnięcia sportowe jest właściwą drogą? My wiemy, że nie. Wiemy więcej - że osoba, która stosuje doping musi zapłacić wysoką cenę, cenę zdrowia, pieniędzy, sławy i dobrego imienia. Według nas to cena zbyt wysoka.

Źródło: http://www.antydoping.pl

Opracował: Piotrek Niemiec

API

ANTYDOPINGOWE POGOTOWIE INFORMACYJNE

numer, na który można zadzwonić, gdy ma się podejrzenia, że dany lek stosowany np. przez trenera jest nielegalny w stosowaniu lub szkodliwy.
API zostało stworzone ze względu na rosnące zapotrzebowanie zawodników, lekarzy oraz trenerów na informacje dotyczące wyłączeń dla celów terapeutycznych TUE, substancji zabronionych w sporcie, przebiegu kontroli antydopingowej oraz aspektów prawnych naszej działalności. API działa nieustannie od 23 października 2006 r. Specjaliści gotowi są udzielać nam informacji 24 h na dobę 7 dni w tygodni. Ze względna to, że niektóre pytania wymagają wnikliwej analizy i odpowiedź jest odwleczona w czasie, w przypadku bardziej skomplikowanych spraw proszę pisać pod adres api@antydoping.pl

Źródło: http://www.antydoping.pl/pl/pogotowie

Konwencja Antydopingowa Rady Europy

Konwencja Antydopingowa Rady Europy jest instrumentem harmonizującym międzynarodową kooperację w zakresie zwalczania dopingu i rodzajem zobowiązania dla organów rządowych jej sygnatariuszy.

Jej celem nie jest rozwiązanie skomplikowanych problemów technicznych towarzyszących walce z dopingiem, a jedynie redukowanie i eliminacja zjawiska dopingu ze sportu poprzez jak najdalej zintegrowane działania prawne i uporządkowaną na tym gruncie współpracę międzynarodową. Odnosi się to zarówno do ustanawiania przepisów i regulaminów walki z dopingiem, jak i procesu finansowania i kontrolowania realizacji programów antydopingowych, zawierania porozumień międzynarodowych o współpracy w zakresie kontroli zawodników i zespołów przebywających na terenie danego kraju, organizowania i subsydiowania laboratoriów dopingowych.

3 lipca 2002 rok Komitet Ministrów Rady Europy przyjął Protokół Dodatkowy do Konwencji Antydopingowej. Zawiera on dwa bardzo istotne postanowienia.

• Po pierwsze zakłada wzajemne uznawanie, przez strony protokołu, kontroli antydopingowych (w celu zgodności z normami uznawanymi w skali międzynarodowej, organizacje antydopingowe będą musiały posiadać certyfikat ISO).
• Po drugie zaś, na mocy przepisów Protokołu Dodatkowego, uznane zostaną kompetencje organizacji WADA i innych organizacji kontrolujących stosowanie dopingu, działających w jej imieniu i prowadzących kontrole sportowców poza zawodami.

Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Konwencja_Antydopingowa_Rady_Europy

Opracowały: Nati i Iza

Jakie są zagrożenia stosowania dopingu?

Jakie są zagrożenia stosowania dopingu?

Doping jest często szkodliwy dla zdrowia, czasami może wywołać kalectwo lub śmierć, szczególnie, jeśli jest stosowany nieostrożnie. Współczesne metody dopingu stosowane pod ścisłą kontrolą specjalisty są niezwykle trudne do wykrycia, a umiejętnie stosowane wcale nie muszą powodować ujemnych efektów zdrowotnych, przynajmniej w okresie aktywności sportowej. Ich efekty uboczne mogą się jednak ujawnić już po zakończeniu kariery sportowej, gdyż bezpieczeństwo większości stosowanych metod i środków dopingowych nie jest tak dobrze przebadane jak dostępne na rynku legalne środki farmakologiczne. Steroidy anaboliczno-androgenne ( SAA )są szczególnie niebezpieczną dla zdrowia młodych ludzi formą dopingu. Niebezpieczeństwo dla zdrowia rośnie wraz ze wzrostem dawki stosowanych preparatów oraz stosowaniem kombinacji co najmniej dwóch leków ze wzrostem średniej dawki dobowej przyjmowanych preparatów. Jest to niestety zjawisko coraz częstsze od 1985 r. Przy zwiększaniu objętości i intensywności treningu steroidy anaboliczno-androgenne podnoszą siłę, goto wość wysiłkową i szybkość. To działanie jest często dodatkowo nasilone przez celowe użycie HGH, DHEA i IGF-1. W procederze dopingu stosowane jest skrajnie wysokie dawkowanie, nieporównywalne z naturalnym rytmem wydzielania hormonów i niezgodne z zasadami utrzymania równowagi hormonalnej organizmu, prowadząc do wyczerpywania systemu endokrynnego.

We Francji rozpowszechnienie stosowania dopingu w sporcie dzieci i młodzieży jest oceniane na około 3–5% z przewagą w grupie chłopców i młodzieńców.

Zagrożenie związane ze stosowaniem SAA jest tym realniejsze, im bardziej popularny staje się zorganizowany i indywidualny trening siłowy, im więcej powstaje klubów kulturystycznych, w których doping SAA jest codziennością. Doping staje się zatem zjawiskiem wykraczającym poza dość ściśle określone i względnie dobrze rozpoznane ramy zorganizowanego sportu wyczynowego. Doping staje się przez to codziennością, składnikiem pozasportowej, słabo kontrolowanej zdrowotnie indywidualnej aktywności ruchowej. Użycie SAA we Francji rośnie od 1990 roku, szczególnie w grupie dzieci i młodzieży, w tym także dziewczynek już od 8 r. życia. Wnioski z Raportu sponsorowanego przez francuskie Ministerstwo Młodzieży i Sportu z 1999 roku wskazują na możliwość stosowania środków dopingu przez 16,4% młodych sportowców, w tym w ponad 1/3 (36%) w formie iniekcyjnej. W Republice Czeskiej, kraju zbliżonym do nas kulturowo, w 1997 roku w laboratorium Czeskiego Komitetu Antydopingowego zbadano 843 próbki moczu. 1,7% spośród nich (15 próbek) było pozytywnych i w większości pochodziło od młodych kulturystów stosujących doping SAA.

Źródło:http://www.narkomania.org.pl/czytelnia/17,Doping-jako-zagrozenie-zdrowia-mlodziezy-uprawiajacej-sporty-silowe

Opracowanie: Monika Feret i spółka